Her yanım ağrıyor... Başım, boğazım, boynum, göğsüm, sırtım, dizim, ayak bileğim, omuzum, kolum.
Sanırım, mütemadiyen terledim ve soğuk yedim. Ama başka yolu yoktu, yapmam gereken çok iş vardı.
Bir de gece kabus gibi rüyalar gördüm, bir çözeltiyi hazırlamaya çalışıyordum, daha doğrusu hazırlamam gerektiğini düşünüyordum, ama bir türlü diğer işlerden sıra gelmiyordu ve hazırlamamın gerekliliği düşündükçe beni boğuyordu. Başım ağrıyordu. Uyandıktan on dakika sonra burnum bayağı bir kanadı.
Hasta olmak psikolojisini değiştiriyor insanın. Ve beden, beynin istediği çabaladığı birçok şeye hayır diyebiliyor. Bunaltı ve de bulantı hissediyorum.
Bu halimle kimse beni sevmeyecek artık.
Yalnız olmayı öğrenmeliyim. Yalnız yaşayabilmeyi. Kimseye ihtiyaç duymadan... Mümkün mü? Artık paylaşacak gücüm yok acılarımı. Ve şuan bir dostum arasa beni acı var sadece.
