İnce Saz'dan "Bir çapkına yangınım" ı dinlemekteyim. Çook güzel. Bir de dans ediyorum. İçimde bir sevinç var. Gitmesin sevincim..

güzelin farkında olmak için

Bazen çok üzgün hissettiğim, boğulduğum anlar oluyor. Bulantı geliyor. Bir yumruk boğazıma takılıyor. Herşey ağır geliyor, karanlık gibi görünüyor. Böyle anlarda gözüme ilişip, güzel zamanlarımı hatırlatsın diye duvarımı bu hale getirdim: hayatımdaki harika günlerin birkaçı; sevidiğim insanların gülümseyen yüzleri...

Bunu, bana acıları unuttursun diye yapmadım. Acılarla başa çıkarken daha güçlü olayım diye yaptım.

Çünkü bazen o karanlık anlar beni yakaladığında, hayatımdaki milyonlarca güzellik, çok yoğun ve aklımın heryerinde olmalarına rağmen, hafızamın derinlerine çekiliyorlar. Bulantı ve karanlık tüm bedenimi kaplıyor. O zaman bana güzelliği hatırlatacak küçük bir işarete ihtiyaç duyuyorum, bir dostun sesi, güzel bir bulut işaret olabilir. Ama o anlar öyle sinsi ki beni yalnızken, karanlık ve bulutsuz, kötü kokulu bir gecede bulabilir örneğin. Bu yüzden duvarımı böyle yaptım. Bir de hep yanımda taşıdığım küçük deftere güzel anları not ediyorum. Bulantı geldiğinde gözüm duvarıma ilişirse diye..