Un heureux événement

Un heureux événement olsa ne güzel olur...   Son günler Felsefe Tarihi ile dolu...   Yoğun beynim çorba oldu, ama iyi hissettiriyor, sanki öyle bir an gelecek ve kafamdaki karmaşıklık biraz yerli yerine oturur gibi olacak... Geçen gün 17. ve 18. yy Felsefe Tarihi sınavına hazırlanırken şu filme denk geldim ve sınav telaşı içine giriverdi:  http://www.imdb.com/title/tt1987018/      güzel film...    Pio Marmaï 'ye de ayrıca bayıldım   ;)   ve evet un heureux événement olsa güzel olur.. Bir de evet; onca karmaşa, acı ve neşeden sonra elimizde sadece hayat var...

Fırat

Halep Pasajı'nda Uykusuz dükkanı açılmış   :)   Bu bardağı aldım.  Çok güzel.. 

love of wisdom

 

Bu güzel baykuşu İstiklal caddesindeki bir pasajdan aldım. Fotoğrafta yüzük parmağım ile birlikte...   Parmaklarımın oldukça ince ve küçük olduğunu da ayrıca belirteyim ki baykuşun minikliğini iyice belirtmiş olayım...  Minik ve bilge 

Savaşa Hayır! Barış Hemen Şimdi!

Tutku

Fotoğraf: Avustralya, Michaelmas Cay, 2008 Eylül gibi çekmiştim.

hayır almayım.. bu kadar çok realite filan gerek yok.. tutkumun peşinde olmaya devam edicem, öyle onun peşindeyken mutlu oluyor insan...

"Ma che freddo fa": Nada Malanima

...you don't love me anymore
how cold it is...

Amy Winehouse - Rehab No no no!!!

Kahve

Muhteşem içecek...

 

"..sıkıntıların da yaşamın bir parçası olduğu..." öyle. Sıkıntılar yaşamın parçası. Ama bazen ne kadar anlamaya, öğrenmeye, karşısında durmanın yollarını aramaya, elimden ne gelebileceğini düşünmeye çalışsam da, nasıl-neden dünyayı-hayatı bu hale getirdiğimizi anlayamıyorum, aklım almıyor. Öylesine korkunç ki son zamanlarda Türkiye'de, dünyada olan bitenler... 
Üç hafta evim olacak odamdayım şuan. Fotoğraf penceremden görünen manzaranın bir kısmı... 

 

kurabiye

İstanbul'dayım... Üç haftalık yoğun bir zaman beni bekliyor. Gelirken dostlara bişiler pişirip getireyim dedim ve:  kakaolu, tarçınlı, zencefilli kurabiye...
Benim uydurma tarifim, daha doğrusu annemin tarifini biraz değiştirdim, dört farklı şey ekledim.
Bu arada ilk kez kurabiye yaptım ve oldu, hem de güzel!

Fotoğraf 1: Fırında pişmekteler..

Fotoğraf 2: Afiyet olsun...

zaman

Zaman geçiyor. Bir sürü şeyler oluyor. Buraya olan bitenin çook çook çook azını yazıyorum. Dedem şimdi daha iyi. Ama artık yürüyemiyor. Uzun bir tedavi süreci-fizyoterapi olacak. Babaannem ve o bir süredir halamlarda yaşıyorlar. Önce büyükler çocuklara bakıyor, sonra da artık büyümüş olan çocuklar artık yaşlanmış olan büyüklere..

Aile büyük, önemli, güzel, zor... 

Kendimle bir süredir biraz farklı biçimde de uğraşıyorum. Bazı davranışlarımı ve hayattaki önceliklerimi biraz değiştirmeye karar verdim. Hatta öylesine ki, bu zamanlarda sanki ömrümün güzellik, zevk, heyecan, coşku dolu ilk sahnesi bir ağırlık ve yorgunluk hissi ile sona erdi, perde kapandı ve ikinci sahne başlıyor.. Fotoğraftaki  kremi, annemin bir akrabası ona Almanya'dan getirmişti. Krem bittiğinde annem kutuyu yıkayıp on yaşlarımdaki bana vermişti. Geçen zaman içinde onu içine çeşitli şeyler koymak için kullandım. Şuanda ise fotoğraftaki güzel küpeleri (annemin eski küpeleri) koyuyorum..

dedem

son dört gündür her an aklımda o...  bebek kuzenimi severken, gülümseyerek "dedem" deyişi aklıma geliyor hep..  ya da dim dik güçlü duruşu, güzel mavi gözlerinin dopdolu bakışları..  dört gündür yaşama tutunma çabasında... onunla ilgili yazmak istedim, ama yapamayacağım sanırım, ağlıyorum çünkü..
onu çok seviyorum... 

Barış MANÇO - DÖNENCE ( 1982 - TRT )

Büyük Ev Ablukada - Çıldırmıcam (Akustik)

Son zamanlarda kendime sıkça söylediğim bir söz : Çıldırmıcam!
Bir de güzel şarkı..
Bir de: çıldırmıcam! endişelenecek bi durum yok...