2 Eylül 2009 Çarşamba

Ağzında dağılmış ekmek parçaları, yutulamamış.. Kabul edilmek istenmeyen gerçekler gibi.. Ağzına girebilmiş ama çiğnenememiş.. Hatta daha da gerçek olmuşlar böyle çünkü sindirilememişler..
Üç ya da dört bardak votka, her biri bir dikişte. Anlamamak için, gördüğünü anlamamak, duyduğunu anlamamak için.. Kabul etmemek için dokunduğu, derininde hissettiğinin gerçeğini..
Başka bir anı yaşamaya devam etmek için, onunla yaptığı kendi gerçeğini yaşamak için. Elinde olmayan gerçeği.. Dokunabileceği ama tutamayacağı gerçeği..
Sonra gözlerini açmak yeni sabaha, ağzında kurumuş, taş olmuş küçük ekmek parçalarıyla..
ö

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder